بومی سروده ها

« چه موشی»

عاشقی سر گشته حیرانم چه موشی

کل کسی بشکسته پیمانم چه موشی

عاشقم کردی وصد دامو فریب

کردَ چوبیگانه ویرانم چه موشی

یسه بیمارو پریشانم و هجری

تیرمژگانی ، من ارجانم چه موشی

خسته زخمی جا منی آهوی پیری

مانده اژصف ِ شکارانم چه موشی

تک و تنیا همدمم خارو چروی

هرمری سنگ ِ بیابانم چه موشی

چوی اسیر، بسته بزنجیر زمانم

زخم خورده اژهزارانم چه موشی

آه و ناله چو نکم وی حال زارم

داده او رنجی فراوانم چه موشی

جاده خالی بی گذر در انتظار

دنگ قی قاجی سوارانم چه موشی

***

نکن منعم رفیقان چارَه بوشن

دوایه ِ إی دله ِدیوانه بوشن

وهشیاری ندیدم جزمه ِخویناو

عرونم  آژ می ومیخانه بوشن

وصدغمزه دله ِ زارم شکانی

چه کردی یارخوشابی گانه بوشن

مه پیشه عاشقی مالم رمانی

من آژآبادی ِ ویرانه بوشن

د لم زخمی هزاران نیش ِخاره

عرونم  اژگل ِ گل خا نه بوشن

مه پی رم کردَغربت ای رفیقان

خوَر بارن عرام اژخانه بوشن

آگرمردم بچن یارم خورکن

عرونی اژشمو پروانه بوشن

***

چه بوشم شرح حالم وه کی بوشم

که بردیَسی ِ یارم عقل  و هوشم

چو پروانه  وه شعله داغ عشقی

مَسوزم إژ درونو هُچ  نموشم

نه دیرم بخت دیداری ونه طاقت

که مه دی ژهرهجرانی بنوشم

نپرسنم  عرا حا لم نپرسی

که یارم بی وفایه مه چه بوشم

نماری کس عرونم دی خدایا

خَوَری خوش إ دلدارم وه گوشم

چودوریشی بیابونگردمجنون

وه دنبالی یسه خانه بدوشم

***

سرونل دوبن، کت و گلونی

چمل ِزلال، یه هرچو که نی

لوَل ِ سورو ، غنچه رسیده

چوگل ِ وهار ، وقتی مه خنی

چمل ِرَش و، ابرو کمانی

کراس ِزرین ، دسل وه خه نی

کی کسی دیه، چو دت ِطریون

خدا ته بیده ، هر هونه ژه نی

***

- تک انار -

هرکه وه کاری، هرکه وه باری

بیچاره وه حال، چو منه زاری

نه همزبون و، نه غم گساری

نه دنگ دوس و، نه هم نگاری

همچو مسافر ،مانده به راهی

غریب و بی کس، افتاده باری

دل شکسته ، اژعالم خسته

نیشتمه عرسای، پرنیش خاری

نه میل سفر و، نه شوق دیدار

نه دی چمه ری، یه تک سواری

خواو و بیداریم ،هردو چو بختک

شووه له دلگیرو، روژله تاری

نه وه بهاران، برگ و بارم هس

مانده به صحرا، چو حُشکه داری

دلم پرخوینه، کسی نچینیم

چو یه تک انار، مانده به داری

تا کی بکشیم ، درد وی گرانی

نه درمانم هس، نه چشم یاری

***

نزونستم که عمرم کی وه سربی

یه چن روژی تمومی درد سربی

مه کی دیمه و کس جز نا مرادی

مه هرروژم غمی بی جای شادی

وفا کردم جفا بی مِه جُواوم

خدا یا مَرخطا بی مه کتا وم

بکردم مه همیشه یاد ِ یاران
نکردن مه دمی مَر یاد یاران

بچی عمرم مه کل دور اژ دیارم

شگفتا مه هنیشم فکر یارم

***

دل زار ِ مه عجب نامهربونیَ مَکه 

هرشکایت عه نبود ِ یارگیونیَ مَکه

من ِ ژارو آس و پاس و دربدر

عی تقاضای ِ زرو پیرهن ِ توریَ مَکه

مه و تنهایی گرفتارو بسی 

دل ِ نادونم مدام ،هروصف حوری مَکه

هرکسی دنبال ِامیالی وکار, ای دریغ

صحبت با هم نشینی، همزبونیَ مَکه

منَرتینی نیشتییهَ ، بُغضی گِرون

بحث ِ آواز ِخوَشو، شیرین زبونیَ مَکه

عُمربگذشت وَه هجری خدایا توبُین

یارظالمم هنی شم سرگرونیَ مَکه

شکَتم یسه دلم زارو پریش

وه نگاهی بدتراژ دشمن خونیَ مَکه

نمنیهَ طاقت اژ درد فراغ و عجبا

عی یسه اصرار هنیشم برصبوریَ مَکه

عرکه موشم اژ امید ِ وصل یار

وعده ی وصلم وشرط ِ رنج دُوریَ مَکه

هژبر

***
چه خوبی عاشقی رسمی تری بی
نه خوین دل ، که حال ِ بیتری بی

وه هر شوان، نه ای ناله و زاری
که و صل یار، ایام ِ بیتری بی

***

خراو بو کل ِعالم، آسمون و هم زمینی
که روژی مه نوینم ،هونه لک بی کس بمینی

هزاران غصه دیری ، چم تر و دل خوینی
وه جور دشمنم، هونه یه قامت بس چمینی

***

شرح حال ِ دل خوین مه، وهَ گفتار نیه
جز من ِ دیوانه کس ، تا گه صو بیدار نیه

چون کسی ئژ غم کس، هرگز خَه وَر دار تیه
یار ِ ظالم نظری، ئر من بیمار نیه

رسم و کارعاشقیه ، دل ِ خوینم، بزون
شوی ِ عاشق،بی غم و ناله ی شوگار نیه

کم تو بوش خوینه دلم وه جور ِ یار
ئر که جور و ستمی ناو، که دی، یار نیه

کل ِدنیا ئر بگیردین و چم ِ ترَ
هویچ چَمی، وه رنگینی ِ چم ِ یار نیه

چو شقایق گل ِ لوی مَخمَلیهَ ، بزون
گل ِ زیبا که عزیزم، بی نوک خار نیه 

***

یه دتی دیمه ، مری فرشته ی

رنگ لووَ لی ، ژه گل سرشته ی

گیسَله ِ دُرو ، ابرو کمانی

قدو قامتی، سرو چمانی

چَمل ِ رنگین ، یه جفت ستاره

تا سیلَ مَکه ِ ، موشی شکاره

یه وَه ری کردن ، چو کوگ ِ رنگین

هم پراژ نازو ، همی شم سنگین

هروخت ِکلَ ماو ، چو برَه آهو

کس ِنمَزونی ، یه مالی ها کو؟

***

یه یاری دیرم ابرو پیوسته

چمله رشی خمارو مسته

مویلی درو ، کمی شکسته

چوبافه گنم، ئه پشتا بسته

اناری لویی، چو غنچه بسته

ئه فصل وهار، تازه برسته

هم مهربان و غریب پرسته

رقیبم فره ، مه دسته ودسته

و دل خوین و پای خسته

نموم گیونم، ئر گیونی بسته

***

ترسم که پیر بوم ، چوئی وه دسم

عمرم تموم بو ، وه تو نرسم

بوره دیارم ای گل وهار
که بی تو یسه ، درِک ئر دسم

***

هواخواهت تو بسکه بیشماره

وه هرجائی بچی، تو ریت هُماره

بکه سیلی تو وه دو چم مَست

که هر سیل تو، عین موره ماره

***

وتت پیری بچو کارت تمومه

فراموشکه من و جفت شمومه

وتت بچو زمسونی تو سردی

مه یارم یسه چو توین حمومه

***

ودرد تو ، مه زرده رنگ رویم

سفیدا بی، تموم رنگ مویم

دلم خوینه، هماری رنگ لوت

وغصه ی تو ،پره مه هردوجویم

***

دواره هَتیه، چوارشمه سوری

بوری امشو بسزن، غم دوری

بی تو هرشو ،چه تاریکه مه مالم

بوری روشن بکه، دلم وه نوری

*** 

تو بشنو ، اژ دلِ تنیای خسته

غم ِپرواز ِ ئی بال ِشکسته

نصیبی یه نوی ، جزدرد هجران

دل ِخوینم وه هرکسی که بسته

چو بیگونه ی ،غریبی ، ریویاری

وه هرجائی که چم، کل دربسته

زمینی کل ، پر اژ جور و عذاوه

نووَس تو دل، ئری دنیای ِپَسته

رها بو ، خوشی که تا متنی

که رنج و غم، ووژهَ مای وه دسته

***

تو کم، سیلم بکه، ئر رو یه رویم

نسوزن، آگرم نی، نکنه دویم

بوره نزیکترو، تکه ورم ده

خیالکهَ ،که تو کوگین و مه طویم

***

هتینه یه، چه خوش هتی وه مالم

تو ای یارم، عزیزم ، خوش جمالم

بیلا عالم ، تمومی ، کل بزونی

بچن بوشن ، وه گاله ، وه هُمالم.

منم چو باغ ِآبادی که اژ تو

پر اژ دنگ ِخوش و هم قیل و قالم

دل ِ هر کس پر اژ غصه هزاره

نموینی تو وه کس، چو وصف ِحالم

جهانی اژ تو بس ، پر شور حاله

وشرق و غرب،جنوب و هم شمالم

***

نه بوی ِ گُل و ، نه نیش ِ خارم

نه شنگ و گُله َ ، کل و شکارم

غمین و دلتنگ، دو چم یارم
کافر نوینی ، ژه حال زارم

چو تنیا بلبل ، ئر گژ دارم
مه هر چمه ری ، هتن یارم

وی ناله شوو، هاوار هاوارم
بچن خور کن، سوز نگارم

***

وهاری هته، نپرس چه جوری

وه میمونیم ،مه یه فرشته حوری

بغلی یه، پر اژ برگ شقایق

دو چمَلی یهشتی کهَ حضوری

***

یه سیلی کردی و چه بی صدا چی

نزونستم که روحم بی، جیا چی

وهاری بی خوش و هم با صفائی
قرار ِ دل بی چو باد ِ صبا چی

***

مچرخی روزگار، بیلا بچرخی

مکیشی هرکسی، جوری وه طرخی

بچی عمرگرانم ، ئر پی ِ یار
دیری هرغصه دردی ، هر درد نرخی

***

نه ری ِ خیرو، نه هم ری ِ شر

وه پی یارم ، چه بیم در وهَ در

ئه هر جا که دیم ؛ مه وه چَم ِ تر
رقیبم گل گل ، کل ئر دور و ور

***

واله یه سیل تو، دنیا محرزی

خماره چملت ، رنگینه طرزی

لولت هر مری غنچه ی انارن

خوشا لوی که ئر لوتَ ملرزی

***

چه خوش بوهَ هوا. گرمه تنویرت

خوشا روژی که بوینم روژ سویرت

دو دسَلت سفید و مهربونن
فدای صورت خوش رنگ و نویرت

***

بنویسن ئر دل ِ دیوار سرده

تموم ِ زندگیم، آوار درده

وه هرجائی که دیم، رنگ گلی مه

چزونی مه ، وه نیش ِ پشت پرده

***
تو چو هوره تاو، منم نثارم
غمم دو صدو، غصه هزارم

چو وهار ِ خوش، پر گل و زاری
مه دار ِ اشکیا ، بی برگ و بارم

***

نه مه وه زَرم ، نه هم وه زورم
نه وه شیرینی و نه هم وه شورم

نه لشکری چین و نه هم وه تورم
که مالم بی تو ، هماری گورم

و دل خوین و وه رنگ بورم
و ناله و زاری، وه دنگ مورم

و پای شه کت و چملی کورم
و هر جا مچم، تونه مه جورم

***
شرط بو و داغت، ترک دنیا کم
ئی دل ِخوینه، چو موت سیاکم

بچم وه بهشت، چو کُر ِخوئی
اژگله ی حوری، یکی جیا کم

***
بوری ورده تو ست و جنس جوری
چه فرق دیری انار، شیرین و شوری

تو که عه هر لباسی عین حوری
بکه ئه ور ، کراسی جنس توری

***
بپوش کوشل قاو بلنگ سنگینت
بکیش سرمه وه چمل رنگینت

بوره در و بچو، هر چو شکاری
تو بوین چه کسلی، هانرکمینت

مویلت چه سی و، هم دونه دونه
خوشال و دس و هم وحال شونه

رها که زلفلت، ئر روی شونه
که بیونم داولت، مه هر وه هونه

***

دواره هَتیه، چوارشمه سوری
بوری امشو بسزن، غم دوری

بی تو هرشو ،چه تاریکه مه مالم
بوری روشن بکه، دلم وه نوری

****

بیلا تا کنج تنیایی بنشیم

نه میلم دی وه جمع و، هم نه فرده

تو کم بوش، نکنه ناله و زاری

مزونی تو ،که یار ِمه چه کرده

یه تا کی هرمه دی، ئی رنگه زرده

بسه ای دل، منه بیچاره وَرده

***

تو دینه آسمونه، یه چه کاوه

زمینه بوین، که هر رنج و عذاوه

دل دانا چو خوین و جاهلم شاد

چه دنیا کارو باری بی حساوه

***

چه گِلداره خنه ت، واله رنگینه

تو بوش بینم، یه خوشحالِ چه بینه

لووت سور و هماری جنسِ مخمل

تو چالی گوپَلت چه دلنشینه

دو چملت مری، که نی زلالن

دم و پتت ،چه خو اندازه بینه

***

خه ورنیرین که داغونم، چه خسته م

هماری چوُ کموتر بال ِ بسته م

نمه زونی، نمه زونی، تو حالم

چه مه کیشی، دل ِ تنگ ِ شکسته م

***

تا مه فکرم ئه تو بی، عمرم گذشت

دیته ئی چن روژهَ چو بیخود گذشت؟

هر وتم وصل تونه ، ماوهَ نصیب

یسه پیر بیم و رزیام چو گل دشت

***

بوری ئر سایه ی، داری بنیشیم

ئروی خاکَ، گل و برگی بکشیم

فراموش کیم ئیمه، هردو عالم

چوفرهاد اژدله، غصه بتیشیم

***

ژه عطر ِ گلو، ژه بوی پوینه

لوی یارکم، هر قن و روینه

چوی غنچه وهار، وقتی مَخنی
وه نرمی مخمل و رنگی خوینه

***

گل ِ باوینه، گل ِ باوینه

هرگزتو چو مه. عاشق نوینه

وروژل ناله و شوول هاوار
وی جگر سوزیا، وی دل ِ خوینه

دس ننر دلم، بیلا بمینی
که دوری یارم، غمی سنگینه

***

بیلا وارون بواری هر شو و روژ

دلی که عاشقه، ئژخوین بنی توژ

***

نمزونم صدای ِ باد و طوفانهَ چه مِیتی

ئژی تنیا مَنی ئر خاک ِ ویرانهَ چه مِیتی

چو مَلی بال ِ اشکیا ، و زاری ام مه شووان
نه دی چَمَری ِ خویشم نه بیگانه چه مِیتی

***

تو موشین آسمون ئرا یه کاوه

زمینه چو یه کل رنج و عذاوه

دل دونا چو خوین و جاهلم شاد
چه دنیا کارو باری بی حساوه

***

اگر که رنگ و رویم هر چو بیماره

لباسم شر و ظاهر هر مری ژاره

حواسم پرت وقامت چو قم داره
مَشلم و، مه ری کردن چو قمطاره

نه آرومم و صوهس و نه ئیواره
و هر جائی مَچم ویلون چو آواره

چَمَلم خیس و دنگم ، کزو خم باره
اگرموینی دلم پرخوین و بیزاره

اگر هر شو مکم ناله، اگر که روژلم تاره
مکیشم هردمی لاره ، یه کل ئژ دوری یاره

***

***

« لری »

امشو اول قهاره

دلم چه بی قراره

دائم ده مین ِ سینه

هی وه هوار، هواره

فراموش کرده من ِ

همش فکر ِ تو داره

هرشو یه خینه بی تو

رنگش مری اناره

حالش نمی پرسی تو

لیوه بیه دوواره

امشو اول قهاره

حونم چه غم وه باره

ئر تو بویی میمونم

سفرم چه مزه داره

***

دلی دیرم که خالی اژ اُمیده

سیاه اژ عالم و شادی ندیده

دل ِ ساده بیَ سه تیکه تیکه

ئه بس اژ کل کسی یه ضربه دیده

مَلرزی هردمی ئر نوم سینه

پراز خوین و یه قامت هم خمیده

نفس تنگه و هم رنگ ِ پریده

نمم هم چه دروئی یه شنیده 

***

بچمه سر نالشکه نه،

تک و تنیا ، مه روژی

بکم ِهنا ئه یارم ، 

و اشک و آه و سوزی

تکا مه بَم ئر داری، 

چو وژ، بی برگ و باری

بلم ئه دورا بوینم،

هتن و خاک و توزی

 ---

بنی شم ئرکچک ِ ،

تنیا و سفت و سردی

بکیشم اژ دل خوین

حناسه پر ژه دردی

ناله بگم و زاری

چو کوگ ِ کوه نوردی

بلم هنا مه بوری ،

یه باد ِ دوره گردی

***

زمسونه ، یسه کل جا سفیده

چه و موقه گل عشقت رسیده

بوره نزیکتر و تکه ورم ده

که گرمی دس تو کسی ندیده

***

مه دوس دیرم، لو و بوی حناست

وقار و هم سلیقه ی لباست

چه خو ئر چملت سرمه مکیشی

خوشا هر تیکه و جنس ِ کراست

تموم هوش و حواسم ها وره تو

نمم تو ها وره کی، یه حواست

***

مه چو پروانه و دورت گل ِ دشت

خر ِم ئاورد ، وهار ِ عمر بگذشت ؟

نه بی کام ِ تو قسمت نه وصالی

دلم خوین بی ، نمن مه پرو بالی

***

بوری ورده تو ست و جنس جوری

چه فرق دیری انار، شیرین و شوری

تو که عه هر لباسی عین حوری

بکه ئه ور ، کراسی جنس توری

***

بپوش کوشل قاو بلنگ سنگینت

بکیش سرمه وه چمل رنگینت

بوره در و بچو، هر چو شکاری

تو بوین چه کسلی، هانرکمینت

مویلت چه سی و، هم دونه دونه

خوشال و دس و هم وحال شونه

رها که زلفلت، ئر روی شونه

که بیونم داولت، مه هر وه هونه

***

هرهَ موشم ، وهارهَ مای دل ِ زار

هُماری چول و حُشکهَ ماوهَ گلزار

مچو ئی سوزو سرمای حِناست

مَنی شین تو، و سایهِ ناز ِ دلدار

دله موشی تو بس که عاجزم دی

مه تا کی چمَری، پر خوین و غمبار

***

شرط بو و داغت، ترک دنیا کم

ئی دل ِخوینه، چو موت سیاکم

بچم وه بهشت، چو کُر ِخوئی

اژگله ی حوری، یکی جیا کم

***

بیهَ شو و دلم تنگه دوواره

مچو روژل بی تو، مُونه عیواره

نمَم تاکی بنیشم هونه خاموش

زمین بی تو چه سرد و غم وه باره

***

عروسیت کرد و چین ، وتت تمومه

فراموش که من و جفت ِ شَمومه

وتت تونیش بچو فکر ِکسی که

نزونستم که نامردی تو هونه

وتت تو چه دیری جز یه دل خوین

نزونستت دلم چنی گرونه

***

مسلمون هر وه دینی ، کافریش بیلا وه دینی

تو بوش بینم کمینو خو، گل لوته مَچینی

***

بکه تو دالکه چوپی

وشادی هم وه پاکوبی

بگر دستمال ِ ابریشم 

بلرزن برگ و هم ریشم

بکه رقص و بکه بازی

ئرا رولت سرافرازی

که روژ ِ مردنم وخته

مه بی تو مَننم سخته

***

تو لوت شهد ِ اناره

چه خوش رنگ و نواره

ارا ای دل ِ خسته

هوات سایه چناره

تومویت جنس ِ مخمل

خریداری هزاره

و هرجائی که توبوین

پر ِ دورت زواره

چو مونگی تو که هرشو

بی تو کل جائی تاره

یه هر وقتی که اوره

دل ِ مه بی قراره

***

نه قصه و نه گفتاری

من و یه سینه غمباری

ئر رویه ِ ، شونلم هردم

کوه ِ غصه، یه چو باری

نه عقلم هس،نه هوشم دی

مه هر چو لیوه رفتاری

دل ِ اشکیا، منژ کل کس

پر اژ خوین و پر اژ خاری

نه با وفا ، مه یارم دی

نه هم عهدی، نه قراری

و هر کس که دلم دا مه

یه ظالم بی ، جفاکاری

نه دی میل ِ سفر دیرم

نه دی دوستی، نه دیداری

نه دی باور وه عشقم هس

نه دی معشوق ، نه دلداری

نه شوق ِ باغ، نه بوسونم

نه رنگ گل ، نه گلزاری

منم تارک ِ ای دنیا دی

هماری زخمی ِ ماری

نه دی چمری ِ کس مه

نه وعده و ، نه قراری

نه پیغامی نه احوالی

من اژ یارم کسی باری

هژبر

***

براساس یک ترانه قدیمی.

هَروایه ، هَر وایه

یارم د ِ ت ِ همسایه

هم نازو شیرینه،هم تک و بی همتایه 

خره ِ چَمی کاوی، لو ِ سورو سورخاوی

جوری یه سیله مکه ، هماری د ِ ت ِ شایه.

هَروایه ، هَر وایه

یارم دی مه، وَر دایه

یسه وَه دوری خدا ، مه دی دلم اشکیایه.

هَروایه ، هَر وایه

مه دی عمرم بر بایه

ئری نمم توریایه ، یا دل و ه کسی دایه.

***

بز ِ راوان، بز ِ راوان 

گرُ گرُ ا ن ِ مه

مه یارم شیشه، دل شکا ن ِ مه

آی آی ، دل شکا ن ِ مه

بیمارم کردی و درمانم نیای

چه بکم دوری، گیون سزا ن ِ مه

خدا گیون سزان ِ مه..

***

خوشالمه روژی، روژ ِ مردنم

سوو ِک چو برگی، مه باد بردنم

بچم و دنیای، پر جور و جفا

مه بزم ِ خوش ِ کفن کردنم

رها ژهَ درد ، ژهَ رنج دنیا

ئر پای داری، مه ِ خاک کردنم

نه دی تنیائی و نه هجر یارم

نه دی وهَ شووَل حنا کردنم

نه دی غربت و نه آه سردم

نه وه بیکسی خدا کردنم

نه دی دروُو، نه ترس و لرزی

ئرا گُپی نون ، ریا کردنم.

نه چرت و پرت و نه شعروغزل

نه دی مه دفتر سیاه کردنم

***

مزه لوت ، ولا هر چو اناره

یه درمان ِ دل و هم هر قراره

دو چملت نپرس، تو دی چطوره

و روژل چو هور و، شو چو ستاره

***

چه روژیکه ، چه وارون ِ وهاری

یه اوُریکه ، خه ور اژ تونه ماری

و چک چک،مرشنی ئرکل ِ گیونم

خیال ِ تو و هر تَمی که ماری

***

نموشم تو پری کین یا فرشته

تونی حوری و دنیا چو بهشته

نموشم که تو نی، تنیا گل ِ دشت

فقط موشم که چَملت بهشته

***

نَمَنی تو عزیزم، چه وقت ِ چی ی نت بی ؟

که خوشی ام وه دنیا، مه هر روژ دی ی نت بی

تو بین تنیا گل ِ باغ ، رنگ ِ سوز ِ امیدم

نه وقت ِ ر ِزیانت ، نه هونه چی ی نت بی

***

بچو، تنیام بیل و ، تو دی وَرم ده

تو کم دی هر هونه درد ِ سرم ده

بسه دی وعده ی ایمرو و صووت

تو که کامم نمه ی ، جام ِ ژرم ده

***

دالکه نپرس 

ئرا حالم خراوه

مَرنمیونی زندگی هرکل عَذاوه

روژو شووم 

هردکو رنگ داوار

غم رو دلم مری کوه ِ پَراوه

روزگار بی کسیه

چو قیامت

روژ ِ مرگ ِ عاطفه، یه دی رسیه

گرد ِ یَک بین چه بوشم

دالکه یه دی سراوه

تک و تنیا که تمه دورژ دیارم

دل خوینم

چه مه لم هر شو پرآوه

بیلا تا بنم سرم

ئر سر زونیت

تو بکه ایمشو ئرونم لاوه لاوه

***

تو زیبائی ، نه وه رنگ و لعاوه

تو لووَه ل ِ وُژت عینِ شراوه

درونت پاکه چو، که نی زلالی

تو سیلت ، آسمونی هوره تاوه

قصه کردن تو خوشتر اژ قناری

هوا دورو ورت عطر و گلاوه

وه لو خه نی مکی دریا پریشان

دل ِ مه ماهی لوی تو قلا وه

***

نمزونم یکی کین، یا هزارین

که هر جائی مچم، ئه مه دیارین

نه شو خاوت هس و نه هم وه روژل

مه چو صیدم ،تو دائم وه شکارین

***

وه گری هت عاشقم کردی و چی

هرنمم عرا چه هت، عرا چه چی؟

ئه درا هت آشنا، هم مهربان

ئاگرم داتی و چو، بی گونه چی

***

رفیقان درد ِ مه چو کوه گرونه

درونم هردَمی، جنگ و مِرونه

دلی موشی رها که، یار ظالم

که بس آگر نیاسی یه وه مالم

دلی موشی ، ولا شیرین زبونه

گُلی پاکو ، فرشته مهربونه

دلی موشی یه رنج بی کرونه

دلی هر دم و دنبالی روونه

دلی موشی یسه خوینم وکاری

دلی دائم و دوری پل ِ ماری

هژبر

***

دُوَشو خاوم دی، چه خاوه ِخوَشی

حتهَ میمونیم ، یه پریوشی

سوزه ِ قدبالا ، چه بوشم چو بی

چَملی نه سوزو، نه هم یه رشی 

گیسَل ِ سی درُ، خوش عطرو بویی

صورت ِ خندان، خوش رنگ و رویی

ئه درا تا هت، و لوهَ خَه نی

اژ مهرَبونی، مرامی خویی

بردی یه هوشم ، کل ِ حواسم

نه دی مه غم مَن، نه هم هراسم

چه بوشم چوبی، مه حالم تا صو

نصیبی کس ناو، بَن ِ حناسم

نمم پری بی ، یا گهَ وُژ بیتی

ولا یه لووَل ، مری مِژ بیتی

نمم چه بلای ، یه ئر گژ بیتی

ئه شو تا گه صو دسه قژ بیتی

نصیبی کس ناو، مه بیمه خور

نه پری مه نوی، نه کراس ور

نه لوول مژ و نه گیسل ِ در

یه هر وژم بیم پشت رو دمر

***

یه ِ دنگ دنگی مای

یه ِ دنگ دنگی مای

صدای کزو، پراژغمی مای

حناسه ِ سردی 

چوی ناله ِ دردی

عه ِ سینه ِ سوزیا، عه دل تنگی مای

عه دورا دیار

داولی سی وار

ومور آوردن ، و زرد رنگی مای

یه ِ دنگ دنگی مای

یه ِ دنگ دنگی مای

سرو مِل حَری

وه چَمَل تری

وه شیون کردن، عه نوم تنگی مای

***

لاوم ، لاوه هی ، لاوه 

ابروت،خمی خوش خاوه

گیست ، چو طلا زرده

رنگ ِ چه ملت کاوه 

شیرین دتِ طریونی

ای دل بی تو بی تاوه

مالم سردو خاموشه

دنیا بی دنگ و داوه

لاوم ، لاوه هی ، لاوه

بختم یسه مه خاوه

هرشو مه وه دوری تو

هر دک چه ملم آوه

هژّبر

***

قدت بالا و ری کردن خرامت

چه خوشحالی، یسه دنیا وه کامت

و سیلی تو مَنی، آگر وه گیونم

نمزونم چیه ، خُلق و مرامت

پریشانه دل هرکس تو دیتی

گرفتارن هزاران کس وه دامت

چه کردت مالت آوا، بوش بزونم

و جادوکل کسی ، مکین تو رامت

هژبر

***

مزونی بی تو مه، حالم چطوره؟

هماری مردِمه ، مالم چو قوره؟

تک و تنیا ، وه تاریکی ِ دنیا

مه فرشم بی تو دی، زمین ِ زوره

نه وهَ منن ، مه آرومو قرارم

نه ری پیشم، نه پس،نهم فرارم

نه مپرسین تو حالم و نه هم ماین

بنی شین تو گری، ئر سر مزارم

***

نیشتیه وه ناز، ئر سر ِ که نی

کراس ِ زرین ، که ت و گلونی

مری کوگی کَه ، خدا مَزونی

سرمه وه چم و ، دَسَل وه خه نی

***

بکه نازی ، که نازار ِ دلمی

گل نازی و هم، دار ِ گلمی 

تونی نور دل و هم مونگ شوم

چراغ روشن و هم منزلمی

اگر موشم چطوری، بوش ولم که

وه یه غمزه ،تو هر خوینه دلم که

بکه شونه تو گیسل ِ چو مخمل

بوری کم کم ، تو دی هونه خلم که

منم تنیا ، گرفتار دو چَمت

تو بُین خون دلم،عر دور دَمت

تو کی لازمه تا سرمه بکشی

که لیوم کردیه ، إی رنگ چمت

هژبر

***

وهارهَ مای دواره ، دلت خوش که مَلیچک

مَچو چله ِ زمسون ، یخ ِ دارل وَه چک چک

دواره مای وه باغم.، گل و برگ و اناری

شقایقل چو مخلمل، بر و بار و چناری

هژبر

***

بکهَ عه وَر ، کراس ِ نو زرینت

جلیقه ِ مَخمل و موره ِ ورینت

بپوش ایمرو ، تو گلونی ِ گلدار

بپاش عطر و گلاوه ِ عنبرینت

بکیش سرمه ، وَه چَمَل ِ چو آهو

بپوش کوشی ،ارا بغل پرینت

بوری ، ار سر که نی ِ زلالی

که پاکَ ، چو دل و هم هر درینت

هژبر

***

دلم زخمه گرون ، هی رو، هی رو

بنی لوت، وه لوِوم ، چو پته سو

و دوریی ات ، مدام ، حالم خراوه

نمم تا کی ، مکی ، گیونم کتل کو

هژبر

***

توسیلم که ، که عشقت، چو کم کم کشتمه سی

اسیریکم وه جادو ، دو دَسَل بستمه سی

چو خارتگره یاخی ، نُوا ری گرتمه سی

نه هرهوش و حواسم، دل و دین بردِمه سی

***

مه بی تاوم، مه بی تاوم، چه تاوی

نصیبت ناو، هونه ، دردو عذاوی

نه خاوم هس ، نه بیداری، نه آروم

مه درمانم نیه، عه هُوچ کتاوی

گرفتارم و پیچ ِ زلف ِ یاری

که مستم ، هر دم اژ، لو شراوی

چه بوشم ، مه ، چو بوشم اژ دو چمی

که طوفانیه چو ، دریای کاوی

***

وهارهَ مای دواره ، دلت خوش که مَلیچک

مَچو چله ِ زمسون ، یخ ِ دارل وَه چک چک

دواره مای وه باغم.، گل و برگ و اناری

شقایقل چو مخلمل، بر و بار و چناری

***

تو ار یاری ترت هس ، بوشَ مه تا بزونم

نه کیشن وه جفا دی ، هونه تیغ ئر سخونم

چو پروانه وهاری، مه آزاد و رها بیم

و هر سیلی که کردت ، کل گیونت چزونم

یَسه چو کرم خاکی، گرفتار ِ زمینم

چه کردت مالت آوا ، پَرو بالت سِزونم ؟

هژبر

***

ولا قامت تو چوی ترکهِ وهارین

وَه ری کردن مَری عین ِ شکارین

نِه مَزونم چه جادوئی تو دیرین

که هرجائی مَچم عه مه ِ دیارین

لوُت سور و چه رَنگینَه تو دَمت

خِرهَ ماری جهان عر نوم ِ چَمت

نه مه پرسین دَمی اژ حال ِ زارم

چه حیفه که تو ناو وجدان و رحمت

تو سیلم که منَر سایَت بنیشم

که آروم بو دلم هر بوت بکشیم

تو شیرینی، منم فرهاد ِکوه کن

بیلا تا مَپل عَه رونت بتیشم

هژبر

***

به مادرم که زبانش را به من آموخت

بکو عی دالکه مش که

بکو عی دالکه مش که

ارا دائم تو غمگینی

دلت خوین گلو حش که

بکو عی دالکه هر دم

غمو شادی کلو بش که

بکو تا مه تنی ایمرو

و روژی تر دلت خوش که

بنیش ار پای عی داره

تو وصفی اژ گلِِ وش که

تو بون آوو گله پیونه

تو سیلی عژ درو دش که

بخون آوازُ دنگی خوش

هنا چو بلبلِ ِ وش که

بکه عه ور کراسی نو

و سرمه چه ملت رش که

بکو عی دالکه بی غم

تو فکر نور آتش که

هژبر

***

کویشت ( کوهدشت) 

و دوئو و ماست ، هم و شُل کینه

و کشکو رُوینُ توم ِ ترخینه

کُلیره ِ داغت، بویل وَر سینه

و صحرای سُوزت ، کل پر اژ پوینه

و داری بَلو ، هُویژه ِ باوینه

پَغازه ِ رَرسی، هر جای کُلکینه

هُمارل ویاز، جار و زمینه

قُلنگ و گویچت، هر مَری روینه

و انجیر ِ کوهت ، چو قن شیرینه

شقایق ِ وحش، که رنگو خوینه

و کت گل وَنی، پر تاوُ و چینه

کراسل حَریر ، که تور زرینه

و خاکت که چون، بهشت بَرینه

تو دوریت کویشت، ولا سنگینه

هژبر

***

هرچو جهنم ، بی تو مه ، دور و برم

خِرهَ ماری ، کلِ دنیا عه سرم

روژو شو ،هر وخیالت ، تا سحر

دل ِ خوینُ ، یسه هم ، گونه ترم

بجز بولی ، مه وَه جامالم نَمن

رنج بی ور بیهَ ِمه ، باغو برم

دس و پا بسته ، وَه دام هجرتو

قفل و زنجیر زمان ، من ار درم

رو وه دریا ، ار بچم ماوهَ سراو

بسکه مه ، چاره لنگ و توش شرم

بوری راحتم بکه ، اژ درد و غم

بسه دی ، عی اگرو ، هم مگرم

هژبر

***

نه دردم مه نه درمانم دیاره

مکیشم هرچه مه ِ کردار یارهَ

وهر سیلی منی آگر و گیونم

نه دوسی یه نه دشمنی دیاره

***

« مرغ باغ لورسو »

به  رضا سقائی

پرده یانه به کشید

 تا کس نینه                        

 مرغ باغ لورسوِدلش چی خینه

نشسه وولوحُشکش

یادخوش دایه دایه

ده چشش یه آسمونی وستاره که غمینه 

اوکه گت برارونش

هزارهزارن

 تو بین که عاقبت بی کس نشینه

موتورچی یواش برو

ده سرکیچه ش

حال روزبی کسی شهِ کس نینه

دالکه ش دوهارمیا 

وارنگِ زرد ش

میکه ناله وزنه وه سر و سینه

خه ورشه بوریتو

سی ها لوانش

تا بینن بی براری آخرش چنینه

اسبی کوبکش خجالت

 آسمو بوتیکه تیکه

کی دیه افتو چنی دلتنگ نشینه

اکتبر 2010

لاهه

***

عاموزای دیرم، یه نوم سکینه

رفتار و خوی ، یه کل سنگینه

جفتی چم دیری ، چو پیاله چینی

ار سیلمه مکه ، چو دشمن خوینی

وه رویه رویت نای ، نازو کرشمه ی

یه قصه کردن ، هرقطوو پشمه ی

آوی پتی دُر ، دائم مریضه

قلل باریکه ، شونه ی عریضه

نه کپل دیری و ،نه سینه تیژی

هر وه گاله رو، یا قیژه قیژی

عه بدخت بدم ، نافه برون مه

عه کل دنیا ، غم ِ گرون مه

نه ری پس و ، نه ری ِ پیشم

شاه گل طاته ، هِن قوم و خویشم

هژبر

***

کم بنی دسِت ، عر ژیره چنت

کم بکه تینیم ، عر آوه کنت

کم مجبورم که، بکشیم منت

بیلا بو بکم ، دو گل سینت

عر سر که نی، نیشنیه وه ناز

چمل رشت ، پراژ رمزو راز

جلیقه مخمل ، وه دگمل واز

کسی کی دیه، چو تو سرو ناز

هژبر

***

خدا مَزونی ، نمونه نیرین

دنیا عذاوه و تو پر اژ مهرین

و درد دلم ، هَماری مَرهَم

خری چملت ، که هونه خیرین

***

دلم زخمه گرون ، هی رو، هی رو

بنی لوت، وه لوِوم ، چو پته سو

و دوریی ات ، مدام ، حالم خراوه

نمم تا کی ، مکی ، گیونم کتل کو

***

نمِزونم ، تو تنیائی ، چه مه کین؟

نه کار شن ، نه هم تو هوله مه کین

نموینی ،عه همه ، کشته ی دو چمت

عه قورسون ، مگر ، خاپورهَ مه کین؟

***

مزونی ،عیمه دی، چو قوم خویشیم؟

نسب مو ، چو لشو ، هم تیغ ِ نیشیم.

بوری ، عر پای ، دیواری بنیشیم

وه گردِ یَک ، غم ِ دنیا بکیشیم

***

خَور دیری ،که بی تو بی قرارم؟

وه دُورم، هر چو لیوهَ خِرهَ مارم؟

نمزونی ،که حالم چو خراوهَ

نمه پرسین ، گِلِی احوال ِ زارم

بنوس ، ار برگ سوزی ، تا بزونی

اگر مِردم، سری ، بین ار مزارم

***

بکهَ عه وَر ، کراس ِ نو زرینت

جلیقه ِ مَخمل و موره ِ ورینت

بپوش ایمرو ، تو گلونی ِ گلدار

بپاش عطر و گلاوه ِ عنبرینت

بکیش سرمه ، وَه چَمَل ِ چو آهو

بپوش کوشی ،ارا بغل پرینت

بوری ، ار سر که نی ِ زلالی

که پاکَ ، چو دل و هم هر درینت

***

عرا تو داولت ، هونه رنگینه ؟

تو سیلت ،عرکل ِ گیونم سنگینه؟

چَمَلت ، چوی ستاره آسمونن

تو بِرمَ لت ، وه جا هردک چمینه

پتت هرچوی ، عقابه و هماری

دلم بردیه ِ ، در حال ِ پَرینه

نموشم ، مه دی اژ ، لوو اناریت

که اژ مخمل ، تو هر دِکت بِرینه

***

وه تار ِ زلفلت ، که چین و چینه

بَری ات کردمه، اژ هرچه دینه

پر اژ ناز و ، پر اژعطر بهشته

چه خوشبخته، کسی عرسای نشینه

تو حیفه چادر و رو سر بپوشی

تو مویلت ، و هاره رو زمینه

بوری ، تا سر بنم ، ار روی سینه ت

وه مَردم بوش ، که دالکه ت چرینه

***

بوره نزیک ، وه شونه لم ، تکادهَ

نموو ، هر تو سووارو ، مه پیاده

تو ولکهَ ، دفتر و مشق و کتاو کل

که دردِ ، دل ِ مه ، خیلی زیاده

بکه ، دسه مِلم ، سینه وه سینه

بلم درد ِ دلم ، بکنین افاده

***

سروَنل دو بَن، کراسَل گُل گُل

وه کیکه خنه ، چو کوگ و بلبل

چَمَل چو آهو، وه ری چو شکار

جلیقه ی مخمل، گیسل تاگه قُل

بو هل و میخک ، یه هم دارچینی

دسَل وه خنی ، مِلون وه تینی

هماری هر کل ، حور ِ بهشتن

بی دت طریون ، دنیا نوینی

***

دلم تنگه ، دواره یه ، چه مه تی؟

چو مَصور ، اژمه هر، یه شاکه مه تی

مکه هردم ، چو جهنم ، شووله مه

وه روژ ، مونگ اژ من ِ بیچاره مه تی

بوری ، هم درد ِ مه ،هم دل دووا که

تا بونی ، جز تو دی ، یه هویچ نمه تی

***

چه دنیائی، چه بی تابی ، چه دردی

چه شووهَ لی ، چه هم روژل ِ سردی

.چه پائیزه غم انگیزیکه امسال

که غمباره دل ِ هر جمع و فردی؟

***

خدا دی بسکه، عی کل عذاوه

عرا تو دنیات ، هونه خراوه

نه عشق مه نیه ، نه هم دل ِ پاک

هر چه مَشنووی ، بس گالو راوه

***

به قهرمان ملی طالب نعمت پور

چه بر حق، تو هونه ، طالبجهانی

جهانی کین ووژت، مَر نمه زانی

نه مقصودت مدال و نام و جامه

امید بخشی ، دل ِ ای دودمانی

تو چوی شیرز ، پر اژ شور ِ وهاری

تو بَرزی و جهانی ، کل هُماری

دلت پاکو ، چَمت خانه ِ امیده

پراز باغ گل و هم هر چناری

مَلرزی دشمنت ، تاگه تو موینی

وه رو دوشک ، چو شیری خرهَ ماری

***

تو داوارت ، والا ، هر دلشینه

خم ِکولت ، نشان ِ سر زمینه

تو گووَرت ، گرم و کولت ، هر و پا بو

دلت هردم ، پر اژ لطف و صفا بود

وهارل ، وَه تو ، کل دشتی رنگینه

بی تو ، دارل بَلو ، بس کل خمینه

زمسون ، چَمَرین ، کل هُماری

بی تو ، هور و مله ، دائم غمینه

***

( لُری )

ای ستی ، ستی، ستاره

چَشیات رنگ ِ وه هاره

ئه خوش وو آسمونی

شویاش، چی تونی داره

خه ور ناری ، که بی تو

شویام، چه سرد و تاره

***

- لرسو-

خوشا وخاکت لُرسو 

همش گلی چی گلسو

خوشا وکوهُ کمرت

ودشت سوز و دمنت

وباغیا واو آو روت

وچشمیا واو آوجوت

...

چه پاکََ شووسحرت 

ستاره بارونه سرت

شودروجو وگنمت 

وپاکی دل ِ مرد مت

ومردمون بی ریات 

ودخترون چش سیات

ورقص پا وچوپی ات 

وساز دُل عروسی ات

خوشا وخاکت لرسو 

رنگ قشنگت سرصو

خوشا وخاکت لُرسو 

همش گلی چی گلسو

***

لرسون، ای سرزمینم

خاک پاکت، چو زرینم

آوه ِ که نیت، کل زلال

اژتو مه پاک َ درینم

دشتلت، هر دم وهارن

هرتونی بهشت بَرینم

آسمونت هر ستاره

بی تو بیگانه ترینم.

***

آروم نمیرهَ دل ، تا عشق تونه داره

هردم که زنه محکم، یه مَشق تونه داره

هرشو ده ِ خیال ِ مه ، چی مونگ تو بیداری

ای خوش وه او شهری ، بالاش تونه داره

هرجاکه گلی مینم ، شاده ده ِ درو دشتی

داره ده ِ تو رنگی خوش ، هم بوی تونه داره

ای مونگ شوونم، سی قت بوهَ مه جونم

که غصه وه دل داره. هر کس که تونه داره

تا روز قیامت بو ، می وم بیهَ ساقی که

دوزخ نترسه دل تا شوق تونه داره

***

خدایا بوش تو دنیات، عرا هونه خراوه

بوری بسکه تو دی، عی کل عذاوه

نه عشقی منیه، نه دی دل ِ پاک

تو هر چه مَشنووی ، بس گالو راوه

***

من دار بلوم ،تو وهاری ِ مَس 

وقتی که تومای، برگُو بارم هَس

بوره دیارم ای وهاری خَوش 

که شاخه حُشک، بی قرارم هَس

بوره دیارم، تا وقت مَنیه

تا بونن مِنیش، کس وکارم هَس

دنیا رنگینه ، تا هین عرتکم

وقتی که تونین ، کی ستارم هَس

مالِم بی کش و، کل دوُرم چُوله

چون غم وغصه، هجریارم هَس

بس که تو « پَپی » دنیا هریَسه

هم صید وصیاد، هم شکارم هَس

هژبر

***

لاوم

لاوهَهی

لاوهَ 

ای دل بی تو بی تاوهَ

لاوم

لاوهَهی

لاوهَ 

عی دل بی تو بی تاوهَ

مالم سرد وخامو شه

دُنیا بی دنگ و دا وهَ

نازار دت ِ طرهانی  

رنگِ چه مه لت کاوهَ 

گیست چو طلا زردو

برمت خَمی خَوش خاوهَ

لاوم

لاوهَهی

لاوهَ 

عی دل بی تو بی تاوهَ

غمگین گلِ نسرینم 

چه مت  عرا پر آ وهَ

***

بارِ سنگین ِ غمت تا کی بکیشم

چَمَری عر دم ِ  در تا کی بنیشم

کم بکه هونه چو بیگانه ِ تو سیلم

بورَ میمونی گِلی چو قوم و خیشم

***

بسه ای دل، بسه، تو دی حَیا که
بوری اژ عالمه، ری مه جیا که

بکو تا متنی ، وی حال زارم
تو رحمی ار من ِ دل اشکیا که

نجو ای دل وفا اژ یار ، بوری
اژ ئی کل بی وفا، یکی جیا که

بگر جام شرابی ، هر و شادی
تو روی ِ غصه لم، بوری سیا که 

***
« لری »
چه نازارو ، چه نازاره مه یارم
همه گرمی ِ بازاره مه یارم

می خنه چی گل ِ تازه وه هاری
لووی سورش ،شکرداره مه یارم

دوچش ِ سیش ، خماری چَش ِ آهو
مُژه پَر ِ کموتر داره یارم

جلیقه مَخمَل و گیس طلائی
گل ِ زرین، وه سر داره مه یارم

وه ِ هر سیلش، زنه تشی وجونم
چه غوغایی ، چه شر داره مه یارم

همه عالم خَور دارن د ِ حالش
د ِ حال مه ، خور ناره مه یارم

دلش ها وا منو، دسش هُمالم
چه سودایی وه سرداره مه یارم
***
یه دلی دیرم، چَمَری یاره
چو رسی انار، ار شاخه داره

غم دونه دونه ، غصه هزاره
بی دس ِ یارم ، خوراک ِ ماره

***

فلک خراو بوین، وی کارو باره
ئرا یه کل کس، ئه گیون بیزاره

تو رحم ئرظالم و ظلمت ئر ژاره
درمانت نیه، بس درد بی شماره

***

هر چو بادی که گذر، ئر پَر ِ دریا نکردی 
چی و حتا یه سیل ، ئر من تنیا نکردی

دای هرکس که رسی کام یه چوی قن وعسل
بی وفا، بش ِ مه جز غصه ی دنیا نکردی

***
بوری ای دل، تو ئی غمخانه وَرده
غم و غصه ، تو چو پروانه پَر ده

بکه سووک، تو بار ِ ئی دل ِ تنگ 
که دنیا سهم تو پیمانه کرده

***



***
وه روژو وه شو ، مه هر دووینم
وه هرجائی چم ، بلم تو بوینم

بچی مه عمرم، وی در وه دری
هَنجا مهِ سخون، هم گوشت و خوینم

***

ای هاوارو، ای هاوارو، ای هاوار

ئه دسِ إی روژَلهِ کل چو داوار

یسه دی چوله مه کل دور و ورم

داد اژ إی تنیائی و إی حالِ زار

نمنیه دی کسی و هرمن خاکرسرم

دس و پا بسته وه دام  ِ روزگار

***

نه و توپ و تانک ، گلوله بارش
نه دی و دعا و نه هم و خواهش

حیا ء نمه که ، والا ئی داعش
دنیا منیه ، ئر کار و بارش

چو زخم چرکی، یه هر و زایش
هرجا که مچو ، هُماره راهش

و زلف ژ ِ نل، بسته یه زینی
و سربری ین ، و نام ِ دینی

ئژخود ِ شیطون، اجرت بگیری
نه رحم ئر جوون ، نه هم ئر پیری

نه رحم ئر حیون ، نه هم ئر آدم
نه ئر حاکم و ، نه هم ئر خادم

ریشل ِ دُر و ، سیاه بپوشن
هماری یه کرَ ، ئژ هردو گوشن

بی رحم و مروت ، هم عقل و هوشن
تو موشین کل ئژ ، نسل وحوشن

نه رحم ئراسب و نه هم ئر زینی
تفُری دین و هم ئر آئینی

چو دجله و فرات کافر نوینی
ئر روی زمین ، جوول خوینی

یه هونه بکی ، کس نمه مینی
نه کرد و عرب ، نه هم ئژ چینی

چکمه تا زونی. دشداشه ئه ور
شمشیری ودس. ئر سر منبر

ژنل اسیر بسته سرا سر
موشن که یسه، رسم پیامبر

هژبر

***

مسلمونی که موشن هر تونی تو

اگر حوری بهشتی هس تونی تو

نترسم دی منژ مردن ار بزونم

که ئه باغ ِ بهشت میزبانم تونی تو

***

دی ته یارم عهد و پیمانی شکانی

چو وه کامم ژهر هجرانی چکانی

تا سزونی مه و شووانی چوی شم

شم تازه تر و شمدانی نشانی 

***

تون شاممه، تون ِ بلفا

کم دی بکه ،هونه جفا

من عاشقم ،کی دشمنم

کوچی تو ئه، مهر و صفا

***
- ترانه -

ای پری ، پری گیون ،
پری پروانه
یسه مه وهَ دوریت ، بیمهَ دیوانه

هرشو مه چوی باد،
ئر نوم ِ باغت
هر خرهَ مارم ، ویلون وه داغت

ای پری، پری گیون،
پری کل کسم
چه مو که بوینم، دسِت ها دسم

بوری تا بچیمن
ایمشو وه مالم
وخدا نه پیرم. هَنی مِه جالم

ای پری پری گیون
پری نازاری
حیفه که تو هونه ، مردم آزاری

***
زمینی میم و، تیکه آسمونی
هوای پاک و دشت ِ سوزهَ کونی

یه کهَ نیه ِ زلالی، دار ِ بیدی
وهاری باد، هردم مَشَه کونی

صدای ِ بلبل و طیو و قناری
قلا و قشقه هر، ئیوارهَ کونی

دلت خوش بو وخوشحال ِ زمونی
نه ئژ غم نام ، نه هم غصه نشونی

مه ِ چَمَری ِ تو، ئر سای ِ داری
که باینهَ میمونیم و کس نزونی

***

اگر که مِردم حلالم بکن
و آوی ِ شیرز زلالم بکن

ئر سر ِ کوچه ی، یار بی وفام
یادی ژه رنج و ملالم بکن

وه دور مالی ، دوری خِرم دَن
ئردم دری ، گری وَرم دن

ئژ خاک دری، مشتی ترم دن
گلونی سری خو ئر سرم دن

***
فلک مالت خراو بو ، چه ئرخاکت نشونم
و هرجوری که گستت، تو وه خاریت کرونم

نه دیم یاری منژ کس، نه یارم با وفا بی
وه تیغ تیژ ناکس ، پرو پالت رزونم 

وجای روژ وصلم ، ژره هجرت چشونم
و رنج و درد غربت کل گیونت چزونم

***
اگر ایمرو، تو تنیا و غمینی
چوبرگ باد برده، ئر زمینی

مدام تنگی ، توهر روژت عذاوه
بزون ای دل، که هونه نمه مینی

بچو خوش بو، نکنه ناله که خوینی
که کسی گل بی رنگ نمه چینی

***

بوری دست، به وه دسم

نه وه دزی، نه و خفا

نیه کسی ،چو مه مگر

عه عاشقی، هم ئه وفا

***

-  یه چه کاری بی -

 

خدا نکردی، دنیا وه کامم

وه وعده بهشت، کردی تو رامم

ژه ترس آگر، وه خوف جهنم

ژه هر لذتی، مه دورا منم

وتت که ایمان، راه نجاته

سفره آخرت، نقل و نباته

پراژباغ و گل و، طعام لذیذ

حوریل رنگین و، نوکروکنیز

نه غم وغصه ،عیال ِ مریض

هوای پاک و، زمین عریض

نه مرگ ومیری، نه جنگ وجدل

نه خو و بدی ، نه اصل و بدل

اگربهشتت ، حونه آباده

عی کل خوشیه، حاضرآماده

دی عرا جت بی، دنیای فانی

پراژ گناه و،  پراژ نادانی

عی کل عذاوو، گناهکاریه

خوین جگرو، گریوه زاریه

رنج و عذاو، عزاداریه

عی کل وسی و، عی نداریه

مردم مظلوم ،ژیردس ظالم

یه چه بازیکه، خدای عالم

هژبر- لاهه

 ***

 

- خوشحال مه عسگه –

خوشحال مه عسگه ، چه ایامی بی

نه قصه جنگو ، نه قیامی بی

نه بکُش بکُشو ، نه بگیر ببند

عه صوتا گه شو، هربوشوبخند

هم اصل و نصب، هم ریشه موبی

نه عیمه کراک ، نه شیشه موبی

نه مواد وگرد ، نه سنگو سیخی

نه ُقرص ایکسو ، سُرنگو میخی

نه دوز و فتنه و، نه انحرافی

نه کاندیداتوری، نه انصرافی

مردم پاکو صاف و بی غرض

به دور اژ بلا و، هم درد و مرض

نه اختلاس و، نه وام و قرضی

نه اختلاف و، گمان و فرضی

نه عی بیکاری ، دشمن بالفرض

نه عی کافرل ، مسفد فی الارض

نه القاعده و، نه لشگر کشی

نه توپ و تفنگو، برادرکشی

نه قصه بوش و، نه هم سارکوزی

نه جنگ عراقی، نه خاک و توزی

نه گپ فلسطین ، نه صهیونیسی

بحث اسرائیل ، به هست ونیستی

نه رقابت و، نه دسه بازی

نه هر دم بدوو چوسگ تازی

نه انتخابات و نه حکم قاضی

بری برنده و ، بری ناراضی

نه مشارکت و، نه موتلفه

نه عی کل بیوه ، کل مطلقه

نه اصلاح طلب ، نه هارتوپوتی

نه اصولگرا ، کلچی وسودی

هردم تهدید و ، افترا و لقب

نه عی کل دکتر و، مقام نصب

نه نرخ ارز و نه سکه مو بی

نه بیم وارون ، نه چکه مو بی

نه دنبال بورس، نه کار ویزا

نه آمار کلان و، ارقام ریزا

نه عی پراید و، نه دویست وِ شش

هرکی پیکانی و، هم یه دل خوش

نه تیغ شلاق و، نه دار و کمند

نه وحشت ون و، نه بیم سمند

نه کل قاچاق و بند و ندامت

عروسی گرون و، آخرخیانت

نه ماهواره و، گناه قیامت

نه عی موبایل و، هردم پیامک

نه اینترنت و هر قطع و وصلی

هر شو نشینی و شرح و فصلی

***

منم کوهدشتی ی، مقیم تیرون

سرم برزه، منم اژ نسل شیرون

وپی ی کسب و کار و یا گه تحصیل

فرارم کرده َ اژ کوهدشت ویرون

و دنبالم یسه ،هردم یکی تر

که وضعی بیترا بو، یه ئه تیرون

یسه جمعیم ،وه دور ِ یَک دل شاد

ئرا روژه ِ تنگی و مرگ و میرون

مپرسیم حال ِ یگ همیشه حاضر

ئرا عروسی و ختنه سویرون

تو ئر فعله و بنائین یا شوفر

بیلا عادت بکین هوای بیرون

بکه ئه ور کراسی جنس موهر

که خوش هتی و جمع بی نظیرون

***

موشن ئیسه یه دوستی سرپرسته

سیاست دان و هم خدا پرسته

بسی یه کاردان و هم مُدَبر

مقام دیری و هم هر پُست و رسته

موشن خوهَ مزونی گری ِ کار

کویشتیَ مکه چوی بافه بسته

اگر یه زو نمو ، عاجز و خسته

والا و حق بیسه سر ِ دسته 

***

- - کورپه نازار-

کورپه نازاربیم مه یه زمانی

صقل وشیطون شیرین زبانی

نه تنیائیم بی نه هجران یار

نه دلگرانی  به شووان تار

نه غصه ی نون نه هم غم کار

نه بیم زندان و نه هم ترس دار

نه آه سرد و نه دل شکسته

چو آهو دربند دس و پا بسته

چه سبزاران فرحنازم بی

آسمون کاوو برفرازم بی

نه فکرکم و نه هم کاستم بی

فقط مه بازی هم و خواستم بی

یه ورگه خوه شوبازوهماری

هم هوره تاوو و هم یه نثاری

چند دارچنار پربرگ و بویی

یه کوچه دریژه هزاران تویی

مردمه فقیردل فره دلخوشی

دتل بالابرزچون پریوشی

کرُل وه توپ چو یا گلو بازی

بری وه قاوون یا  ُترنه بازی

دتل چو پری وه هرازگونی

یا وه هویخه دسه ل وه زونی

***

یه همبازیم داشت یه شمی نومی

چمراچقی سر مری جومی

سی واله چرکو دم و پت تری

یه بد قاواره چو تازی لری

همیشه تیشیا چوطالبی سر

هره ملرزیا چیو داربی بر

چه مله زاغ و بدون برژنگ

قیافه مری عین ِهو قرژنگ

هرگز نمویا شکه ات عه بازی

هره مدوویا عینهِ هو تازی

یکی ترمو داشت یه قلی شلی

یه بد قواره دم و پت حُلی

بی نیورو زشت یه پرچه شری

چو کاورمفو یه چنه تری

چوکیسل  رو، پیشونی جمی

عه صو تا گه شو جاجکه دمی

یه واله گوشی عین خرگوشی

یه ملِ باریک ِ پرصورت جوشی

مری کله شیر بی بال پری

مسخره باز دنبال شری

یه باووه داشتی فره فقیربی

دسه لی داشتی عین کفگیربی

لاغر و دریژ شون و مل حُلی

باله لی دریژ هر مری زَلی

هردم و کاربی چو یابو لری

سر و کولی زم چو خرگری

کراس دریا و ورسینه چاکی

ولی  مهربون دل فره پاکی

خوشحال مه عسگه چه ایامی بی

نه قصه جنگ و نه قیامی بی

نه دسه بازی و نه حزب و گروه

نه تظاهر و مردم دو رو

هژبر- لاهه

***

- کورپه نازار-

کورپه نازاربیم ، مه یه زمانی

صَقل و شیطون، شیرین زبانی

نه تنیائیم بی ، نه هجران یار

نه دلگرانی ، وه شووان تار

نه غصه ی نونو ، نه هم غم کار

نه بیم زندان ، نه هم ترس دار

نه آه سرد و ، نه دل شکسته

چو آهو دربند ، دس و پا بسته

چه سبزاران ِ ، فرحنازم بی

آسمون کاوو ، برفرازم بی

نه فکرکم و ، نه هم کاستم بی

فقط مه بازی ، همو خواستم بی

یه ورگه خوه شو ، وازو هماری

هم هوره تاوو ، و هم یه نثاری

چند دارچنار ، پربرگ و بویی

یه کوچه دریژه ،هزاران تویی

مردمه فقیر، دل فره دلخوشی

دتل بالابرز ، چون پریوشی

کرُل وه توپ چو ، یا گلو بازی

بری وه قاوون ، یا ُترنه بازی

دتل چو پری ، وه هرازگونی

یا وه هویخه ،دسه ل وه زونی

***

یه همبازیم داشت ، یه شمی نومی

چمراچقی ، سر مَری جومی

سی واله چرکو ، دم و پت تری

یه بد قاواره ، چو تازی لری

همیشه تیشیا ،چوطالبی سر

هره ملرزیا ، چیو داربی بر

چَمَله زاغ و ، بدون برژنگ

قیافه مری ، عین ِهو قرژنگ

هرگز نمویا ، شکه ات عه بازی

هره مدوویا ، عینهِ هو تازی

یکی ترمو داشت، یه قلی شلی

یه بد قواره ، دم و پت حُلی

بی نیورو زشتی ، یه پرچَه شری

چو کاور مِفو ، یه چنه تری

چوکیسل رو، پیشونی جَمی

عه صو تا گه شو ، جاجکه دَمی

یه واله گوشی ، عین خرگوشی

یه مل ِ باریک ِ ، پرصورت جوشی

مَری کله شیر ِ ، بی بال پری

مسخره بازو ، دنبال شری

یه باووه داشتی ، فره فقیربی

دسه لی داشتی ، عین کفگیربی

لاغر و دریژ ، شون و مِل حُلی

باله لی دریژ ، هر مَری زَلی

هردم و کاربی ، چو یابو لری

سر و کولی زم ، چو خرگری

کراس دریا ، ورسینه چاکی

ولی مهربون ، دل فره پاکی

خوشحال مه عسگه ، چه ایامی بی

نه قصه جنگ و نه قیامی بی

نه دسه بازی و ، نه حزب و گروه

نه تظاهر و ، مردم دو رو

هژبر- لاهه