احمد کسروی

احمد کسروی

کسروی را می توان به حق اسپینوزای ایران نامید، او با نقد فلسفی دین بطور عام و اسلام و شیعه بطور اخص و زیر سوال بردن اخلاقیات شیعی و دینی که برجهل و خرافات بدوی مبتی است و از همه مهمتر تاکیدش بر آزادی اندیشه و بیان و لزوم دمکراسی در نظام اجتماعی و سیاسی و عبور از تک اندیشی، قطعیت گرایی و تقدس گرایی در اندیشه و تشویق تفکر فردی و مستقل از آداب و شیوه تفکرسنتی همانند اسپینوزا بخاطر روشنگری و زدودن اخلاقیات خرافی و دینی درتفکر و اندیشه ایرانی قربانی جهل و سیه اندیشی گردید، اما همانند اسپینوزا اندیشه هایش ماندگار و گنجی است که بر هر ایرانی واجب است آنان را کشف و بازیافت کند چرا که ایرانی تا از اسلام و خرافات دینی و بدوی عبور نکند به رهایی و سعادت نخواهد رسید

.

هژبر

وجه غالب ِ هنر وادبیات ایرانی (نوشتاری- دیداری- شنیداری) ازگذشته تاکنون چیزی نبوده جزء ابزار ِ بیان، حفظ و تحکیم خرافات و جهل دینی(اسلامی) درقالب ِ اشکال و فرم های زیبا، بدیع، بی نظیر و منحصر بفرد، که فقط نزد ایرانیان است و بس. به مانند آینه کاری ها، معرق، مشبک، کاشیکاری، معماری مساجد و بنا های باصطلاح متبرکه، همچنین در عرصه ی نوشتار وموسیقی ایرانی نیز موضوع اصلی و غالب مباحث دینی، الهی و عرفانی که خود ریشه در خرافات دینی دارد بوده است. براین اساس که هنر و ادبیات ایران همواره به مثابه ی ابزاری درخدمت حفظ، تحکیم، دوام و پایداری جهل و جاهلیت دینی بوده است، نه در سمت فرهنگ، پویایی و بالندگی که در سمت ضد فرهنگ، ارتجاع و ایستایی نقش و قرار داشته است.
هژبر.